Przysmak Dziadka – Salo, Słonina Wojskowa Solona

Salo – smak, który pamięta więcej niż my sami

Salo to coś więcej niż słonina. To nośnik wspomnień i kulinarny symbol pokoleń, które wiedziały, jak z prostych rzeczy wydobywać pełnię smaku. Przysmak Dziadka przypomina o zapachu wiejskiej kuchni, skrzypieniu starych podłóg i ciepłych dłoniach, które z namaszczeniem nacierały mięso ziołami. Tutaj nie ma pośpiechu – wszystko ma swój rytm, wyznaczany przez tradycję. Każdy kawałek słoniny solonej dojrzewa powoli, by na koniec zaskoczyć delikatnością, miękkością i prawdziwym aromatem.

Słonina marynowana – powrót do korzeni

To, co dziś nazywamy przysmakiem, kiedyś było codziennością. Słonina marynowana, otulona cząbrem, czosnkiem i odrobiną pieprzu, trafia do marynaty, która z dnia na dzień wydobywa z niej ziołową głębię. Potem odpoczywa – w ciszy, w chłodzie, z dala od światła. Z czasem nabiera struktury przypominającej najlepsze wędliny dojrzewające. W temperaturze pokojowej rozpływa się niemal jak masło, a jej ziołowy zapach przywołuje obrazy z kuchni naszych dziadków. To swojski wyrób, który nie potrzebuje wiele – kromka chleba, ogórek kiszony i już wszystko smakuje, jak dawniej.

Salo z charakterem – tradycja, która nie gaśnie

Choć słonina wojskowa kojarzy się z surowością, salo w tej wersji zaskakuje elegancją. Nie jest tłusta w swojej istocie – jest pełna, aksamitna, nasycona tym, co najlepsze. Można ją podać na wiejskim stole z czarnym chlebem, ale równie dobrze odnajdzie się na desce obok serów i pikli. To przykład, że wiejskie wyroby nie muszą być surowe – mogą być piękne. I że swojskie wędliny mają prawo być dumne z tego, kim są.

Zobacz, jak serwują salo na Facebook’u i YouTube

Na naszym Facebook’u i YouTube coraz częściej pojawiają się zdjęcia i nagrania pokazujące, jak nasi klienci podają salo – tradycyjnie, nowocześnie, z sercem. To smak, który jednoczy pokolenia i przypomina, że to, co prawdziwe, nie przemija. Dziś wracamy do słoniny w ziołach, bo wiemy, że czasem wystarczy jeden kęs, by przenieść się w miejsca, do których nie prowadzi żadna droga poza pamięcią.